<-PollName->
آمار
وب سایت:
1.برای دعوت کودکان ونوجوانان به نماز در درجه اول به نیت خود توجه کنیم .
ببینیم که آیا ما فرزند یا دانش آموز را برای خاطر خدابه نماز می خوانیم یابرای خاطر چیز های دیگر.اگر در دعوت خود بیشتر نگران آبروی خود هستیم وفکر می کنیم اگر فرزند من نماز نخواند،دیگران درمورد من چه خواهندگفت،واگر دردعوت خود،خودمان مطرح هستیم واحساس می کنیم اگر فرزند یادانش آموز ماوقتی نماز نخواند،نشانه بی عرضگی ماست ویانشانگربی حرمتی به خواست ماست واگرهای دیگر،درچنین شرایطی باید بدانیم که نمی توانیم دعوتگر خوبی برای نماز باشیم .ازیک سوعمل مامتعلق به سطح متعالی ازانگیزشهانیست ونمی تواند قربةالی الله باشدواز سوی دیگراین احساس به متربی دست می دهدکه مااورابرای خاطر خودمان دعوت به نماز می کنیم نه برای خاطر خداویابرای خاطر نفس نماز ویاحتی برای خاطر خود فرزند .
2.در دعوت آنان به نماز ضمن اینکه از تشویق های مادی واجتماعی از قبیل خریدن هدیه وتشویق کلامی استفاده می کنیم،لکن باید پیوسته به گونه ای عمل کنیم که اورا درسطوح پایین انگیزشی نگه نداریم واورامتوجه خدا کنیم .
به اوبگوییم که باید نماز را طوری بجا بیاورد که خداوند آن را به درستی بپذیرد .مثلاً اگر می بینیم که فرزندمان در انجام وضو سهل انگاری می کند ،می توانیم به شکل ضاهری اورا از خواندن نماز باز بداریم وبه او بگوییم که خدا باید نماز تورابپذیرد ویکی ازشروط آن صحت وضواست ،اگروضو را بدرستی بجا نیاوردی نماز تومقبول خداوند نخواهد بود .باچنین عباراتی ،مامتربی خودرامتوجّه هدف اصلی عمل عبادی خواهیم کرد.چنین توصیه های اگر با آرامش وخیر خواهی انجام گیرد ،به متربی القا خواهد کرد که نماز رابرای کسی غیراز خدانمی خواند .
3.توصیه های دینی از آن جمله توصیه به نماز را به گونه ای به فرزندمان داشته باشیم که نشان دهیم همیشه درمحضر خالق عالمیم.
به همین جهت از تندگویی ،پرخاشگری، عصبانیت ،وبی ادبی پرهیز کنیم.انسان وقتی در محضر بزرگی است اگر از چیزی حتی برای خاطر آن بزرگ ناراحت شود ،سعی می کند ناراحتی خود را حفظ کند وموجب بی حرمتی نشود.
نظرات شما عزیزان:
